12-9-13, Pacung

Lieve mensen,

al weer onze laatste dag in Indonesie! Wat zijn de laatste dagen snel gegaan. Maar hoewel we het hier ontzettend naar onze zin hebben, het is zo prachtig hier, hebben we alle drie zin om weer naar huis te gaan.

Maandag en dinsdag is Sebastiaan wezen duiken in Amed, een plaatsje in het noord-oosten van Bali. Behoorlijk wat toeristen daar vertelde Sebastiaan. Sadje, een van de "jongens" heeft hem met een geleende auto gebracht en weer opgehaald. Sebastiaan vond het heerlijk er even twee dagen alleen op uit te gaan. Hij ontmoette leuke mensen 's avonds en werd uitgenodigd voor een feest die avond maar omdat hij de volgende dag om 5 uur op moest heeft hij dat niet gedaan. Met nog drie duiken tot 18 meter en een extra theorieexamen heeft hij nu zijn eerste duikbrevet!! Hij heeft onder andere gedoken in een oud scheepswrak, dat was heel vet. En prachtige vissen die hij daar gezien heeft. Heel veel mensen met onderwatercamera's doken daar vertelde hij.

Vigilia is nog een paar dagdelen meegeweest naar de school en heeft met de kinderen gezongen. Ze vinden het erg leuk om te zingen, vooral in canon. Helaas zingen de begeleiders daar veel te laag waardoor de kinderen er niet goed bij kunnen met hun kinderstem en gaan meebrommen of schreeuwen ipv zingen. Dat veranderde meteen toen we liedjes hoger gingen zingen maar de begeleiders hier hebben niet veel gevoel voor hoog en laag zingen. Ze kunnen het wel, maar kunnen niet uit zichzelf op een hogere toon inzetten. Maar het was leuk om te doen. Hans heeft vooral gelezen, volgens mij heeft hij zijn e-reader met 18 boeken al bijna uit.

Gisteren zijn we met Ming, een van de andere " jongens"  wezen varen. Doel was dolfijnen spotten maar die hebben we helaas niet gezien. Jammer, maar we kunnen niet alles hebben. We vertrokken om 6 uur 's morgens en het was heel mooi op het water. Enige nadeel was dat de buitenboordmotor zo'n herrie maakte. Geen dolfijnen maar Ming heeft wel 3 prachtig uitziende Mai-Mai-vissen gevangen, die we tussen de middag al meteen kregen voorgeschoteld, heerlijk!

Sowieso hebben we heerlijk gegeten de afgelopen dagen, de jongens koken alle drie voortreffelijk. Eenvoudig maar zulke lekker smaken die Balinese keuken. Wat zullen we moeten wennen aan het Westerse voer, daar zie ik al wel tegenop. Ik kook eigenlijk nooit Indonesisch maar ik ben nu wel van plan het te gaan doen. We zullen ook moeten wennen aan alles zelf weer doen, we hebben 4 weken  geen poot uitgestoken. Ook hier, zodra ik de keuken inkom om wat te helpen om zelf iets te pakken wordt ik er heel lief weer uitgebonsjoerd; zij zullen dat kopje koffie wel voor ons zetten.

Het is hier echt een prachtige plek. De hele dag achtergrondmuziek van de zee en 's nachts komt daar nog een kikkerorkest bij die ritmisch in elkaar op lijken te gaan. Het was wel even wennen om daarbij in slaap te komen maar ik slaap al zonder oorproppen, heerlijk. Wat zal de Snoekbaarssingel opeens stil zijn.

We zijn blij dat we dit deel van Bali ook hebben gezien. Toen we hier kwamen vorige week realiseerden we ons dat we in de drie weken die we door Indonesie hebben getoerd wel echt alleen het toeristische buitenkantje hebben gezien. Hoe mensen echt leven, zien, maar horen we vooral van Frank en Marga, hier. Zo lijkt het van de buitenkant heel leuk exotisch, al die offertjes en tempeltjes overal op Bali maar realiseren we ons nu ook hoe deze offercultuur de Balinese mensen kan vasthouden in een wurggreep van angst. Een voorbeeld; gisteren kwam een begeleider vrij vragen omdat een van haar familieleden had gedroomd dat de overleden moeder niet blij was met de grootte van het altaar in de familietempel dat aan haar gewijd was. Er zou ongeluk en onheil kunnen volgen als er niet een nieuw groter altaar zou worden gebouwd voor haar. De familie, zo arm als een kerkrat, moet zich nu verder in de schulden steken en kunnen weken niet werken omdat ze dat altaar nu moeten gaan bouwen. Dat is dus ook Bali, een Bali die we waarschijnlijk nooit kunnen begrijpen met ons Westerse denken. Maar het is lastig om respect te hebben voor deze offercultuur als je ziet dat mensen er ook zoveel last van lijken te hebben, of is dat weer een Westerse interpretatie? Hoe dan ook, mooi om ook een glimp te hebben opgevangen van de keerzijde van deze samenleving. Verder is het ook erg gezellig met Frank en Marga, bewonderingswaardig ook hoeveel tijd ze steken in dit schoolproject.

Vanmiddag gaat Sebastiaan op de school nog wat vertellen over duiken, het thema is " de zee" , en verder zullen we onze spullen gaan pakken. Morgen, vrijdag, komt om half negen de taxi die ons naar de luchthaven van Denpassar zal brengen. Na een overstap in Kuala Lumpur hopen we zaterdagmorgen op Schiphol aan te komen, en dan zit onze reis er echt op.

Maar wel met een koffer vol ervaringen, (en souvenirs natuurlijk) die we niet licht zullen vergeten. Wat zijn we blij dat we deze reis hebben kunnen maken. En het was fijn om dit via dit blog met jullie te delen.

Iedereen bedankt voor het meelezen en de reacties die we hebben gekregen. Tot gauw in levende lijve!

liefs van Hans, Sebastiaan en Vigilia